Wyświetlenie artykułów z etykietą: fantastyka

Skłonność do fantazjowania - a zatem i do literatury fantastycznej - jest odwieczna, bo fantazjowanie jest jednym z przejawów ludzkiej inteligencji.

Niepoważna sprawa i lekceważę ją – że tak sparafrazuję „prezydęta całej Europy” – ale z pewnego punktu widzenia może ciekawa. Gazeta „Fakt”, odkąd publicznie zwróciłem uwagę, że ze zwykłej, bezideowej bulwarówki niemiecki wydawca przeformatował ją w coś w „gazetę wyborczą dla debili”, usiłuje się zemścić urządzeniem mi jakiegoś hejciku.

Wydaje mi się, że byłem jednym z pierwszych recenzentów, który poznał się na talencie Olgi Tokarczuk. Zajmowałem się wtedy jeszcze z wielkim zapałem literaturą - co prawda, powieść pod niezbyt fortunnym tytułem "E.E.", która przykuła mą uwagę, nie należała do gatunkowej fantastyki, ale było w niej coś z fantastycznych klimatów, a do tego świetne opanowanie słowa, głęboka znajomość psychologii, słowem, to, co u pisarza najważniejsze. Kontaktowałem się wtedy z młodą-obiecującą, robiłem wywiad do naszego pisma, wspominam ją jako osobę niezwykle ciekawą, robiącą najlepsze wrażenie.

Rafał Ziemkiewicz o polskiej fantastyce w rozmowie z Ryszardem Hołubowiczem dla lublin.com.pl.

- Polska fantastyka mogłaby być w świecie równie popularna, jak skandynawska literatura kryminalna – mówi Rafał Ziemkiewicz, pisarz i publicysta, trzykrotny laureat prestiżowej Nagrody im. Janusza A. Zajdla w rozmowie z Bogusławem Mazurem.