Wyświetlenie artykułów z etykietą: kabaret

Ze wzmożoną siłą wrócił do mnie ostatnio problem z klasycznego już rysunku Andrzeja Mleczki: czy to wszystko na poważnie, czy dla jaj? Niestety, nigdzie nie jest to napisane, nikt tego nie objaśnia – radź sobie biedny człowieku sam.

Niezły kabaret. Andrzej Rzepliński opowiada niemieckiemu radiu, i w ogóle każdemu, kto tylko chce go słuchać, że jest prześladowany, nękany, spodziewa się zamachu na swoje życie. Mateusz Kijowski – że za nim chodzą, podsłuchują i inwigilują. Pytany (jak ktoś śmiał?!) czy ma na to dowody, Kijowski odpowiedział, że dowodów nie ma, ale ma pewność. Fantastyczna formuła, pozwalająca udowodnić wszystko. Zdumiewające, że nie wpadł na nią prezes Rzepliński. Panie prezesie, czy ma pan podstawę prawną do dzielenia sędziów na „naszą dziewiątkę” i nieorzekających? Podstawy prawnej nie mam, ale mam pewność!

Przyznam, że na warszawską premierę „Kabaretu” Masteroffa i Kandera w Teatrze Dramatycznym szedłem z duszą na ramieniu. Kołatało mi w pamięci, że rok czy dwa lata temu czytałem w wywiadzie z jakimś artystą czy artystami w lewicowym tygodniku, że chcą wystawić ten właśnie musical jako „ostrzeżenie” przed narastającym w „tym kraju” faszyzmem.